Nathalie
zondag 05 maart 2017 14:24 | Amsterdam
Hulde voor Hormoontherapie ! En natuurlijk hulde voor Jos. Ik kreeg vorig jaar in de zomer ineens last van ernstige angst- en paniekklachten. Er was door privé omstandigheden veel stress geweest in de gezinssituatie dus ik dacht dat de klachten daar vandaan kwamen. Ook had ik heel hard gewerkt en eerlijk gezegd dat zelf niet zo ervaren maar ik hoorde in mijn omgeving ook mensen die zeiden; Typisch geval van burn out. Iets wat ik bijna zelf ging geloven want ik voelde me zo ongelooflijk klote ! En vooral bang, paniek en angst. Iets waarvan ik nooit had gedacht dat dit mij zou overkomen. Voor mijn werk vloog ik naar allerlei oorlogsgebieden, ik deed wel meer spannende dingen en had wel meer stress situaties gehad, maar nog nooit ervaren dat ik de Albert Heijn ineens heel spannend vond ! De Albert Heijn waar ik al 100 jaar kwam ! Ik begreep er helemaal niets van en ik begreep mijn eigen gevoel en lichaam niet meer wat mij ontzettend onzeker en nog angstiger maakte en vooral dacht; Komt dit ooit goed ?! Ik kon niet meer alleen zijn waardoor ik me heel klein en afhankelijk voelde; en ondertussen was er ook nog steeds een verbijstering van; Wat gebeurt er ??!!
Ik kreeg pillen van de huisarts die angst onderdrukkend waren maar dat duurde 7 tot 8 weken voordat deze gingen werken... en toen rondom mijn menstruatie kreeg ik weer een terugval ! Door het boek van Isa Hoes en Medina waarin Jos Teunis geïnterviewd werd, kwam ik op het spoor van hormoontherapie en overgangsklachten. Ik was zelf nooit bezig met de overgang omdat ik dacht; dan krijg je opvliegers en die had ik niet. Maar ik las in het boek dat je wel degelijk angst en paniekklachten kon krijgen. Ik heb vervolgens een consult gehad bij Jos die mij hormoontherapie voorschreef en na twee weken gingen de gordijnen open !!!! Ik kon en kan het nog nauwelijks geloven; 4 maanden rondgelopen met wanhoop, angst, paniek, grote zorg en bij Jos kreeg ik voor het eerst het gevoel dat er misschien wel iets aan te doen was. Ik heb inmiddels mijn menstruatie ook gehad en gedacht als het dan maar zo blijft. Maar het bleef zo ! Echt voor mijn gevoel een wonder !! Jos heeft ook onmiddellijk uitgezocht of ik de hormoontherapie kon combineren met de setraline die ik ook slikte vanuit de huisarts. En dat kon allemaal. Echt... ik kan niet uitdrukken hoe ongelooflijk dankbaar ik ben én hoe ik elke vrouw die met onbestemde klachten rondloopt en ergens midden veertig is, om een afspraak te maken bij Jos ! SUPER SUPER DANK ! Xxx
Petra
vrijdag 18 september 2015 20:34
Begin dit jaar was ik bij jou op consult ivm overgangsklachten. Je vroeg me toen jou op de hoogte te houden van het verdere verloop van mijn tocht op zoek naar oplossingen voor mijn klachten. Dat doe ik graag en bij dezen. Het duurde even maar dat komt omdat ik nu eigenlijk pas kan vertellen hoe een en ander aanslaat bij mij.
Ik kreeg vorig jaar spontaan een trombosebeen en moest van de internist meteen stoppen met de pil. Dat heb ik gedaan en geweten ook. Ik schoot volop de overgang in. Ik was toen 52 jaar. Alle klachten kreeg ik volop voor de kiezen, alsof ik met mijn hoofd tegen een muur opliep. Mijn huisarts erkende alleen de opvliegers en nachtzweten maar kon me niet helpen met voorhanden zijnde medicatie/hulpmiddelen omdat ik door de trombose een contra-indicatie had. Hij zei letterlijk: ‘Wacht maar tot het buitje overwaait’. Een doorverwijzing naar gynaecoloog wilde hij niet geven.
Daar kon ik niks mee en besloot zelf op zoek te gaan. Zo kwam ik bij jou terecht. Je legde me een en ander uit en vond het ronduit ongepast dat de huisarts mij zo behandelde. Je schreef een brief met verzoek tot verwijzing naar een gynaecoloog. Die heb ik uiteindelijk gehad en ben naar dr. Helen Nagel gegaan op de Vrouwenpoli in Boxmeer.
Dat gesprek was een verademing. Heerlijk een uur lang met een superprofessional die inzet op ‘wat kunnen wij voor je doen’. Groot probleem voor mij was naast opvliegers, nachtzweten, stijve gewrichten, hartkloppingen en onzekerheid dat ik enorme pijn bij het vrijen had en helemaal geen zin in seks meer. Dr. Nagel is ook seksuologe en dat praat fijn.
Kort gezegd: zij schreef me bio-identieke hormonen voor, de eenmalige trombose was daarvoor geen belemmering. Systen, een oestrogeenpleister en op maat gemaakte testosteronzalf. Allebei in zeer kleine doseringen en daarom duurde het ook even voordat ik effect merkte. Ik had een lange weg te gaan want mijn bloedwaarden (oestrogeen en testosteron) waren extreem laag.
Maar nu gaat het heel goed met me! De klachten zijn niet weg, maar een stuk minder. Ik ondervind in mijn omgeving en ook in de media veel weerstand op het gebruik van hormonen, ook al zeg ik dat het bio-identieke hormonen zijn. Maar ik ben weer mens. Ik voel me weer dicht in de buurt komen van mijn oude zelf. En dat is een verademing. Ondertussen heb ik het boek van dr. Demers, ‘De kracht van vrouwelijke hormonen’ gelezen en er ging een wereld voor me open. Ik weet nu meer over hormonen en bio-identieke hormonen en dat je dus zeker niet de pil moet doorslikken tegen overgangsklachten. Helaas gebeurt dat nog veel hoor ik van vriendinnen en collega’s. Zo jammer.
Ik ben heel blij dat ik eigenwijs heb doorgezet en professionele hulp van jou en dr. Nagel heb gekregen. Ga door met jullie goede werk.
Karen
vrijdag 07 november 2014 09:47 | Amsterdam
Ik werd rond mijn 38ste, geconfronteerd met de overgang. Ik ben nu 42 en heb net gehoord dat ik in de post menopauze ben, Jos bracht mij deze boodschap en ik ben oprecht blij dat ik dit van haar hoorde, ook al is dat niet leuk.
Afgelopen jaren ben ik meerdere malen begeleid door Jos. Bij haar had ik steeds het gevoel, het klopt wat zij zegt, het werd onderbouwd door bijv. een begrijpend verhaal over wat er gebeurd in je lichaam en ook bloedtesten. En ook vooral werd bevestigd dat ik mij niet aanstelde, mijn lijf was wel degelijk aan het veranderen en dat was niet altijd even prettig. Wat zij adviseerde, voelde altijd goed en zij stond open voor mijn gedachten en wat goed voelde voor mij, liet mij de keuze. En wees mij op de risico's bij vervroegde overgang. Het begrip en de kennis waren erg prettig in dit toch onbekende lichamelijke proces voor mij, mijn omgeving en ook mijn huisarts. Jos adviseer ik daarom iedere vrouw, zeker als je vervroegd in de overgang raakt of vage klachten krijgt. Begeleiding door Jos geeft rust, mentaal en lichamelijk, in zo'n onzekere periode.
Het begon bij mij met onregelmatige ongesteldheid, hevige opvliegers, emotionele buien, moeheid.
Stress of bijna burn out zei mijn omgeving, je werkt veel te hard. Ja dacht ik, kan wel kloppen, ik hou wel van hard werken. Ook dacht ik niet aanstellen en gewoon doorgaan, het gaat vanzelf over. Maar de lichamelijke klachten bleven. In mijn werk voelde ik veel onzekerheid en weinig focus. In mijn vriendenkring trok ik mij steeds meer terug, ik had echt nergens meer zin in, gedrag wat ik niet herkende, ik was altijd op pad en ging in een soort van cocon. Mijn tante en moeder zeiden, je oma (van mijn vaders kant) was vroeg in de overgang, dus ga is naar de dokter. Op het internet las ik erover en werd ik niet blij van de ervaringen. Het was in mijn ogen een hoop gezeur van vrouwen over hun kwaaltjes. En ook wilde ik niet horen dat ik in de overgang was, ik was in mijn ogen te jong, en toch nog niet oud en afgeschreven? Tja, zo dacht ik over de overgang. Gewoon vroeg naar bed, veel sporten, gezond eten, dan komt het vanzelf goed, dacht ik ook. Ik ontmoette na 8 jaar geen relatie, ook rond mijn 39ste, een hele lieve man en werd erg verliefd. Ik werd geconfronteerd met de vraag of ik nog kinderen wilde, en had het daarover met hem. Ik had dat nooit echt gehad, was altijd duidelijk over die vraag. Ik ging naar de dokter, ook gestuurd door mijn vriend en moeder en tante, en die zei, tja het klinkt als de overgang, daar moet je gewoon doorheen. Oh wat was ik verdrietig, ik ben oud, zo voelde het. En, heel gek voor mij, omdat dat niet eerder leefde in mij, ook direct de gedachte ik word geen moeder, ik ben te laat daarvoor. Ik voelde mij alleen en elk kind wat ik zag, gaf me een soort gevoel van, dat heb ik dus niet en het kan niet meer. Via een artikel in de Linda over de overgang, belandde ik bij het St Lucas ziekenhuis en dus bij Jos en werd vastgesteld dat ik in de pre menopauze zat. Heel fijn met haar te praten. Ik zat echt in een emotionele rollercoaster, van vooral de levensvraag wel of geen kinderen, en de vraag moet ik nu beantwoorden want ik ben in de overgang. Terwijl ik, en zeker ook mijn vriend, daar geen eenduidig antwoord op hadden en dan moet je wel. Ik kreeg geen rust. Door juiste hormonen behandeling en advies van Jos, kwam er ook wat rust in mijn lijf en kon ik weer helder nadenken, want dat leek ook vaak weg te zijn. De kindervraag heb ik mede daardoor heel bewust samen kunnen bespreken, en levend gehouden tussen mij en mijn vriend. Ook sprak ik veel met mijn moeder en vriendinnen, dat was fijn. Jos belde dus een aantal weken geleden en zei, je zit in de post menopauze, bevestigd door bloedwaarden. Ja dat is verdrietig, anderzijds ben ik blij. Blij dat ik heel bewust in deze periode mijn weg heb gevonden, dat er weer werd bevestigd dat mijn lichamelijke en mentale klachten mede daardoor komen, ik mij niet aanstel. Deskundig ben begeleid en ook bewust bezig ben geweest met mijn en onze kindervraag en voor mijn gevoel afsluiting van deze levensfase. Nee, ik word geen moeder, dat voelt verdrietig en ik huil regelmatig en praat erover. En ik denk, ik had dat ook al eerder in mijn leven al kunnen bedenken en daar heb je niets aan, dat wat als.... Het kwam ervoor mij op neer, dat ik de keuzes die ik heb gemaakt voor wel of geen medicatie steeds mijn eigen gevoel heb gevolgd en werd begeleid door vragen en advies van Jos. En het was niet allemaal kommer en kwel, het was ook een hele prettige tijd want ik werd verliefd, ik vond een leuke nieuwe baan, ik verhuisde en ging samenwonen. Er waren veel veranderingen die mij veel brachten, gewoon bewust leven dus en praten daarover, je laten helpen. Dank Jos, je hebt mij fijn geholpen!